Historia logo olimpiady letniej i zimowej. Pełny przegląd znaków graficznych od 1924r.

20 logotypów olimpijskich, które zasłużyły na medal.

Poniżej prezen­tu­jemy chrono­log­iczną listę let­nich igrzysk olimpi­js­kich. Na uwagę zasługuje Moskiewska syg­natura olimpi­jska (z kopią naszego pałacu kul­tury w tle ;). Nato­mi­ast logo­typ igrzysk w Lon­dynie w 2012 roku, jest według nas bardzo drogą pomyłką.

Na dole artykułu zna­jdziesz prezen­tację logo­typów olimpiady zimowej. W kole­jnym artykule obiecu­jemy kole­jną sportową gratkę. Tym razem fani piłki nożnej, będą mogli zobaczyć przegląd his­to­ryczny logo­typów z mis­tr­zostw świata i Europy w piłce nożnej.

№ 20 - Logo olimpiady, Paryż Francja. 1924r.

Tak to się zaczęło…

Pier­wsza nowożytna olimpiada nie posi­adała nawet motywu połąc­zonych kół, naw­iązu­jąc do trady­cyjnie artysty­cznej grafiki tam­tych czasów.

№ 19 - Logotyp, Los Angeles 1932

Osiem lat później USA zapro­ponowały już znacznie nowocześniejszy znak.

I choć trudno nazwać go w jakiś szczególny sposób udanym. Mno­gość drob­nych ele­men­tów czy znaczne ich rozrzuce­nie dyskwal­i­fikowały by zapewne takie logo dziś — ale w tam­tych czas wymogi doty­czące iden­ty­fikacji były for­mułowane zupełnie inaczej.Tu pojaw­iły się już charak­terysty­czne koła (pomysłu odnowiciela idei Olimpiady, Pier­rea de Coubertina).

№ 18 Znak graficzny, Berlin 1936

To pier­wsze igrzyska
relacjonowane w telewizji. To na nich również słynna reżyserka-kolaborantka Leni Riefen­stahl nakrę­ciła Olimpiadę — film będący apo­teozą możli­wości III Rzeszy.

Poli­tyka rzadko służy sportowi — tak jest i tutaj, gdy się wie, że olimpi­jskie logo prezen­towane było w otocze­niu wsze­chobec­nej nazis­towskiej sym­bo­l­iki. Ptak narysowany na niemieckim pro­jek­cie na pewno nie był gołąbkiem pokoju.

Zobacz także: Znak, logo.

№ 17 Znak firmowy, Londyn 1948

Londyn gościł pierwszą powojenną olimpiadę.  
To jedno z niewielu miast, które olimpijskiego zaszczytu dostąpiło kilkakrotnie. 

Trudy epoki odbudowy można dojrzeć w detalach - zapewne kwestia opracowania wyjątkowego estetycznie projektu nie była najistotniejszą.

Zobacz także: Tworzenie logo.

№ 16 Logotyp, Helsinki 1952

Skan­dy­nawska szkoła designu
nie na darmo jest tak wysoko ceniona.
Oszczędne logo fińskiej olimpiady doskonale przetr­wało próbę czasu i nawet po pół wieku nie da się go nazwać przes­tarza­łym.

Dobry, mod­ernisty­czny styl świet­nie się sprawdza — choć logo olimpi­jskie jest wyjątkowo krótko przy­datne, Finom należą się pochwały.

Sprawdź także: Projekty logo.

№ 15 Logo olimpiady, Melbourne/Sztokholm 1956

To dość wyjątkowy przy­padek: z uwagi na roz­bieżność pór roku w Aus­tralii oraz obow­iązu­jącą kwaran­tannę dla zwierząt konkurencje jeździeckie roze­grano w Szwecji.

Logo aku­rat tej per­tur­bacji nie odzwier­ciedla — z dumą jed­nak prezen­tuje obrys połud­niowego kon­ty­nentu, który po raz pier­wszy goś­cił olimpi­jczykow na swym terytorium.

Zobacz także: Logo szkoły.

№ 14 Znak graficzny, Rzym 1960

Już na początku XX wieku miasto Rzym miało dostać swoje igrzyska. Wybuch wulkanu przekreślił jed­nak te plany.

52 lata później rzym­ska wilczyca mogła dum­nie zaprezen­tować się na olimpi­jskim logo.

Klasy­czna numer­acja i rzeźbiarski charak­ter dobrze odd­ają powagę i trady­cję Wiecznego Miasta.

Zobacz też: Logo miasta.

№ 13 Logo olimpijskie, Tokio 1964

Japonia ma chyba najlep­szą flagę na świecie.

Oczy­wiś­cie z pro­jek­towego punktu widzenia. Charak­terysty­czny czer­wony krąg doskonale sprawdza się w plas­ty­cznych zas­tosowa­ni­ach, co zostało wyko­rzys­tane i w tym oszczęd­nym znaku.

Min­i­mal­izm to swoiś­cie dalekowschod­nia trady­cja — tutaj docenić można jej walory.

№ 12 Logotyp, Meksyk 1968

To był szczególny czas,
gdy stu­denci wal­czyli z armią.

Protestowali prze­ci­wko tak dro­giej imprezie w tak bied­nym kraju. Z powodu rasizmu nie dopuszc­zono do zawodów RPA, po raz pier­wszy też przeprowad­zono testy anty­dopin­gowe i … płci.

Wszys­t­kich tych dra­matów nie widać w znaku — ciekawa typografia i uży­cie olimpi­js­kich kół stawia go ponad śred­nim poziomem.

№ 11 Symbol, Monachium 1972

To był szczególny czas,
gdy stu­denci wal­czyli z armią.

Protestowali prze­ci­wko tak dro­giej imprezie w tak bied­nym kraju. Z powodu rasizmu nie dopuszc­zono do zawodów RPA, po raz pier­wszy też przeprowad­zono testy anty­dopin­gowe i … płci.

Wszys­t­kich tych dra­matów nie widać w znaku — ciekawa typografia i uży­cie olimpi­js­kich kół stawia go ponad śred­nim poziomem.

№ 10 Znak graficzny, Montreal 1976

Choć igrzyska te z wielu powodów należą do szczegól­nie nieu­danych, opra­cow­any na ich potrzeby logo­typ i dziś spełnił by pro­fesjon­alne wymogi — co nie jest oczy­wiste dla wielu wcześniejszych i późniejszych real­iza­cji. Olimpi­jskie koła przek­sz­tał­cone w pąk kwiatu, czytelny pod­pis i delikatne naw­iązanie do flagi Kanady wystar­czyły, by pow­stał pro­jekt o pon­ad­cza­sowej elegancji.

№ 9 Logotyp, Moskwa 1980

Polacy na zawsze zapamię­tają już pewnie słynny gest Koza­kiewicza — to właśnie w 1980 nasz rodak w niepow­tarzalny sposób zdruz­go­tał rosyjs­kich rywali, dzi­ałaczy i pub­liczność za jed­nym, nomen omen, zamachem. Samo logo zdruz­go­tać było by dużo trud­niej — dobrze osad­zone w trady­cji radzieck­iej awan­gardy graficznej, wyróż­nia się kom­pozy­cją oraz … czymś, co dla nas pozostanie już na zawsze Pałacem Kul­tury i Nauki.

Sprawdź też: Wzory logo.

№ 8 Logo olimpijskie, Los Angeles 1984

Sprawd­zony, choć nie rewela­cyjny wzór znów został wyko­rzys­tany. Olimpi­jskie koła, prosty pod­pis i niewymyślny motyw naw­iązu­jący do sym­boli danego państwa to recepta, według której zostało wyko­nanych wiele olimpi­js­kich logo­typów.
Taki znak jest dobrze zabez­piec­zony przez ewen­tu­al­nymi kon­trow­er­s­jami — ale i przed zachowaniem go w pamięci.

Zobacz też: Logo piłkarskie.

№ 7 Znak firmowy, Seul 1988

Kore­ańczycy właś­ci­wie wymie­nili tylko górny ele­ment znaku — amerykańskie gwiazdki zostały zastą­pi­one trud­nym do ziden­ty­fikowa­nia sym­bo­l­iką. Więcej infor­ma­cji zachowano o maskotce — sym­pa­ty­cznym Hodori (kor. tygrysiątko), zapro­jek­towanym przez Kima Hyona.

№ 6 Logo igrzysk, Barcelona 1992

Skacząca syl­wetka zamieniona w abstrak­cyjny sym­bol dobrze ilus­truje kierunek, w jakim rozwinęła się grafika.

Oszczęd­ność i czytel­ność są pri­o­ry­te­tami. Mniej oszczędny jest znów pro­jekt Cobiego — owczarka-maskotki zapro­jek­towanej przez słyn­nego Javiera Mariscala.

№ 5 Logotyp, Atlanta 1996

Stule­cie Olimpiady to nieba­gatelna rocznica
– tylko z powodów orga­ni­za­cyjnych wyjątkowy zaszczyt goszczenia jubileuszowych igrzysk nie przy­padł w udziale Grecji, ojczyźnie tych zawodów.

Amerykańscy graficy dobrze wywiązali się z zada­nia — znak 26 Olimpiady zrywa ze sztampą, pro­ponu­jąc odświeżone rozwiąza­nia. Jubileusz został dobrze uczczony.

№ 4 Logo igrzysk olimpijskich, Sydney 2000

Pomysłowe wyko­rzys­tanie bumerangów
– jed­nego z sym­boli Aus­tralii — oraz kaligraficzne liter­nictwo to charak­terysty­czne cechy tego logo.

Jeśli doda się do tego aż trzy maskotki (różne nar­o­dowe zwierzęta kon­ty­nen­tu) to widać, dlaczego prezy­dent Komitetu Olimpi­jskiego uznał swego czasu 27 Igrzyska za najbardziej imponu­jące w historii.

№ 3 Znak graficzny, Ateny 2004

Malarskie, dynam­iczne pode­jś­cie do pro­jektu to coś, czego niewiele można znaleźć w tym rankingu — tym bardziej więc warto docenić grecki pro­jekt. Naw­iązanie do klasyki, ale bez klasy­cysty­cznej ciężkości.

To poziom, jakiego należało by się spodziewać gdy się pamięta, że to właś­ci­wie Grecy wymyślili europe­jską sztukę.

№ 2 Logotyp, Pekin 2008

Aku­rat tego logo zapewne nie trzeba nikomu przy­pom­i­nać. Gdy umilkł już ryk try­bun, a poli­ty­czne spory wokół Chin nieco przy­gasły, można ponownie przyjrzeć się zeszłorocznemu logo­ty­powi.

Liter­nicze i graficzne naw­iąza­nia do kul­tury kraju-gospodarza, olimpi­jskie koła i typowa w tym wypadku kom­pozy­cja — wszys­tko wydaje się być na miejscu, a sam znak bez zarzutu.

№ 1 Logo, Londyn 2012

Stare przepowied­nie Majów podobno
wyz­naczają na ten rok koniec świata.
- Wszys­tko się zgadza, gdy patrzy się na tę
niezwykle brzy­dką propozy­cję logo.

Przed­staw­ione przez agencję Wolff Ollins w 2007, wzbudz­iło kon­trow­er­sje, jakich olimpi­jski ruch jeszcze nie widział. Mnożą się par­o­die znaku, swoje wąt­pli­wości zgłosiły nawet orga­ni­za­cje zrzesza­jące epilep­tyków (iden­ty­fikacja posi­ada bardzo żywą kolorystykę).

Zadzi­wia­jący pro­jekt przed­stawia po prostu zin­ter­pre­towane graficznie cyfry 2012 oraz obow­iązkowe koła i nazwę orga­ni­za­tora. Rozbu­dowany sys­tem iden­ty­fikacji przewiduje wiele wari­antów (w tym i przez­nac­zony dla Paraolimpiady) oraz możli­wości manip­u­lowa­nia pod­sta­wowym znakiem.

Dyskusje trwają, wraz z biegiem czasu gasną jed­nak emocje. Kto nie wyro­bił sobie jeszcze opinii na temat tej odważnej i niepodob­nej do niczego (poza malarst­wem małp, co udowad­niał pewien bry­tyjski tabloid) propozy­cji, być może weźmie pod uwagę
cenę pro­jektu: 400.000 funtów.

Historia logotypów zimowych igrzysk olimpijskich
na 20 przykładach. Czyli pełne białe szaleństwo.

Starożytni Grecy,
twórcy olimpi­jskiej idei, nie znali śniegu.

Zimowe olimpiady z natury więc stoją w cie­niu let­nich igrzysk. Czy jakiś ślad tej hier­ar­chii prze­dostał się do znaków graficznych wyko­rzysty­wanych przez kole­jne lata? Oto dwadzieś­cia olimpi­js­kich znaków usz­ere­gowanych chrono­log­icznie.

Całą his­torię zaczy­namy od trze­ciej zimowej olimpiady, ale pier­wszej, przy której można mówić o stosowa­niu logo — wcześniejsze imprezy w Cha­monix i St. Moritz nie korzys­tały z tego typu form budowa­nia marki czy wizerunku.

№ 20 Znak graficzny, Lake Placid 1932

Sześć lat, inny kon­ty­nent — a jaka różnica!
Po wybit­nie trady­cjon­al­isty­cznym Paryżu (olimpiada let­nia 1924) Stany Zjed­noc­zone, jak zwykle na przedzie, pokazały, jak pro­jek­tuje
się nowoczesny znak.

Cho­ciaż nie jest to zapewne najlep­sze logo na świecie, nie można mu wiele zarzu­cić. Pojaw­iły się już charak­terysty­czne koła, w innej jed­nak niż później kolorystyce.

№  19 Logotyp, Garmisch-Partenkirchen 1936

Uroczyś­cie otwarta przez samego Adolfa Hitlera. Niemiecka impreza korzys­tała z surowego i zim­nego wiz­erunku ośnieżonej góry. 1936 obfi­tował w niemieckie olimpiady — Berlin goś­cił let­nią raptem pół roku później.

Porównu­jąc dwa wyko­nane na te okazje pro­jekty logo, ten zimowy wydaje się jed­nak mniej wojown­iczy niż let­nia wersja.

№  18 Znak firmowy, Sankt Moritz 1948

Aż dwanaś­cie lat trzeba było
czekać na kole­jną olimpiadę.
- najwięk­sza wojna w his­torii na długo uniemożli­wiła myśle­nie o rywal­iza­cji innej niż mil­i­tarna.

Zapewne jest to jeden z niewielu zimowych logo­typów ze słońcem jako głównym graficznym ele­mentem. Klasy­czny pro­jekt — ele­gancki i lekko staroświecki, jak sama Szwajcaria.

№  17 Symbol graficzny, Oslo 1952

Choć w dziedzinie pro­jek­towa­nia i grafiki na Skan­dy­nawów zawsze można było liczyć, aku­rat ten pro­jekt niewiele wnosi do his­torii.

Skom­pi­lowany z dość stan­dar­d­owych ele­men­tów, nie zwraca uwagi żadną szczególną cechą, zręcznoś­cią pomysłu czy wykonania.

№  16 Logotyp, Cortina dAmpezzo 1956

Niewielka miejs­cowość zwana Królową Włos­kich Dolomitów ma wielkie doświad­cze­nie w orga­ni­zowa­niu zimowych zawodów sportowych. Setki kilo­metrów tras i bardzo dużo słońca — to połącze­nie, które może zaofer­ować niewiele miejsc na świecie.

Swoiste połącze­nie płatka śniegu (ksz­tałt) i słońca (kolorystyka) widać też w przy­go­towanym przez Włochów znaku.

№  15 Logo, Squaw Valley 1960

Amerykańska wizja olimpi­jskiego logo była już znacznie bardziej mod­ernisty­czna; ostre, dynam­iczne formy i plas­ty­czna oszczęd­ność to charak­terysty­czne cechy tego znaku.

To pier­wsze logo zimowej olimpiady, które można by nazwać nowoczes­nym, w dzisiejszym sen­sie tego słowa.

№  14 Logotyp, Innsbruck 1964

Aus­tri­acki pro­jekt wyróż­nia
się ciekawą kom­pozy­cją.

Stałe ele­menty (koła, pod­pis, sym­bol kraju-gospodarza) nie są tu szczegól­nie inter­pre­towane, ale za to współ­grają ze sobą w dobrze obmyślany sposób. Mniej poszczęś­ciło się orga­ni­za­torom z pogodą — z uwagi na wyjątkową nie­pogodę ogromne ilości śniegu musi­ały być przy­wiezione z górnych Alp.

№  12 Logotyp, Sapporo 1972

Były to jedne z naj­droższych igrzysk w his­torii
- a zaoszczęd­zono na pro­jek­cie logo.

Zgod­nie z trady­cyjną dalekowschod­nią este­tyką, japoński pro­jekt udanie inspiruje się własną nar­o­dową sym­bo­l­iką. Oszczędna inter­pre­tacja zimowego tem­atu zasługuje na wyróżnienie.

№  11 Identyfikacja, Innsbruck 1976

Otrzy­mać prawo ponownej orga­ni­za­cji olimpiady już po 12 lat­ach — to dość niety­powe. Aus­tri­ackie miasto dostąpiło tego wyróżnienia z powodu wyco­fa­nia się amerykańskiego Den­ver.

Dla odmi­any, była to więc zapewne jedna z tańszych olimpiad — Aus­tri­acy musieli tylko nieco unowocześnić niek­tóre obiekty.
Nie inwest­owali na pewno w grafikę — pro­jekt logo jest oczy­wistą prz­eróbką kom­pozy­cji sprzed lat.

№  10 Logotyp, Lake Placid 1980

Ten pro­jekt zrywa z wieloma nawykami — brak w nim sławnych olimpi­js­kich kół i dokład­niejszego opisu imprezy.

Chłodna kolorystyka i oszczędna forma poma­gają znieść upływ czasu — nie jest to jed­nak pewnie pro­jekt, który świat graficzny zapamię­tał z wdzięcznością.

№ 9 Logo, Sarajewo 1984

Dość ognista — jak na zimową olimpiadę
- jest ta bałkańska propozy­cja.

Zwięzłość i kolorysty­czny umiar to dobre cechy każdego pro­jek­tanta logo­typów.

His­to­ria mówi nam więcej o wilczku Vućko — olimpi­jskiej maskotce, która podobno pomogła zwal­czać bardzo powszechny negaty­wny
stereo­typ tego drapieżnika.

№ 8 Symbol graficzny, Calgary 1988

Kanadyjczycy mocno zap­a­trzyli się w przeszłość — ich propozy­cja wykazuje duży stopień pokrewieństwa z Igrzyskami sprzed 4 lat.

Udało im się jed­nak wyjść z tych zawodów
obronną ręką — ich propozy­cja jest dopra­cow­ana i charak­terysty­czna, a dodanie jed­nego koloru uszla­chet­niło całość. Graficzna inter­pre­tacja liś­cia klonu (sym­bolu Kanady) w postaci śnieżynki zasługuje na brawa. To jeden z lep­iej prze­myślanych i wyko­nanych logo­typów olimpijskich.

№ 7 Logo, Albertville 1992

W pier­wszej chwili główny ele­ment tego znaku również można by sko­jarzyć z kanadyjskim liś­ciem.

Oczy­wiś­cie, chodzi to jed­nak o płomień olimpi­jskiego znicza. Pozostałe ele­menty umieszc­zone są zgod­nie z regułami sztuki, i raczej bez ich szczegól­nego wzbogacenia.

№ 6 Symbol graficzny, Lillehammer 1994

Przyśpies­zony ter­min igrzysk wynikł z chęci wprowadzenia przemi­en­ności zawodów let­nich i zimowych.

Zami­ast typowych odwołań do kolorów flagi i innej nar­o­dowej sym­bo­l­iki, Nor­we­gowie zaprezen­towali znak z moty­wem zorzy polarnej.

№ 5 Identyfikacja wizualna, Nagano 98

Ten pro­jekt na pewno wyróż­nia się z tłumu — radosne kolory i dynamika zaprzeczają stereo­ty­powi zim­nych igrzysk, a graficznie zin­ter­pre­towane syl­wetki tworzą całość wielkiej urody.

Nieza­leżnie od tego, kom­pozy­cja całości pozostała jak najbardziej standardowa.

№ 4 Logotyp, Salt Lake 2002

Również Amerykanie postanow­ili dodać
nieco ciepła do swo­jej zimowej grafiki.

Nowoczesne przed­staw­ie­nie płatka śniegu i ogranicze­nie kolorys­tki (olimpi­jskie koła pozostały jed­no­bar­wne) tworzą zestaw, któremu nie można nic zarzucić.

№ 3 Logo, Turyn 2006

Włochy są ojczyzną pro­jek­towa­nia,
a może i piękna w ogóle.

Logo olimpiady, którą goś­cili, wyróż­nia się więc świeżoś­cią i ele­gancją, która nie ma nic wspól­nego z trady­cjon­al­izmem. To styl,
który w pełni przy­należy już do XXI wieku.

№ 2 Logotyp, Vancouver 2010

Logo olimpiady, która odbyła się w 2010 roku.

Zanim wygłosi się opinię na temat tych pię­ciu brył warto wiedzieć, że pro­jekt inspirowany jest trady­cyjną rzeźbą pier­wot­nych mieszkańców Kanady — Inu­itów.

Podobne, etno­graficzne inspiracje zade­cy­dowały o ksz­tał­cie maskotek. Kon­cepcja została przy­go­towana przez Elenę Riverę Mac­Gre­gor i Gon­zalo Ala­torre — pokon­ała tysiąc ­sześćset innych konkur­sowych propozycji.

№ 1 Logotyp, Soczi 2014

Niczym raczej nie zaskoczy nas zimowa olimpiada w Rosji.

Trady­cyjna, ale este­ty­czna inter­pre­tacja motywu śniegu i gór trzyma dobry olimpi­jski stan­dard.
Na bicie reko­rdów pozostanie nam zapewne poczekać do roku 2018.

Oczy­wiś­cie, jeśli efekt cieplar­ni­any nie odsunie do tego czasu idei zimowych zawodów w niepamięć.

Olimpijskie znaki, w przyszłości.

To nie koniec tematu o Logo letnich i zimowych igrzysk olimpijskich. Będziemy starali się rozwi­jać ten artykuł w przyszłości uzu­peł­ni­a­jąc go o nowe arcy­dzieła. Jeśli dys­ponu­jesz infor­ma­c­jami, lub olimpi­jskimi medi­al­nymi ciekawostkami, będziemy wdz­ięczni za podzie­le­nie się nimi w komen­tarzach na dole strony.

A może poszuku­jesz wyraźnego, sportowego logo dla włas­nej firmy? Pozwól nam złożyć Ci ofertę w tej sprawie — kliknij. Gwaran­tu­jemy, że będziesz zadowolony z współpracy z nami.

Będzie mi miło, otrzymać Twoje wsparcie.
Dzięki
▼

Autor: Andrzej Sołoduszkiewicz

Architekt który wniósł do Owocnych powiew (a raczej wichurę) świeżych pomysłów. Dzięki jego kompetencjom nasze projekty są perfekcyjne zaplanowane i stabilne realizowane. Andrzej jest specjalistą od projektowania wnętrz, które przynoszą zyski. Dzięki jego umiejętnościom zarówno przestrzeń komercyjna jak i biurowa staje się przyjemnym i wydajnym miejscem pracy. Odwiedź jego prywatny serwis o architekturze.

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, zapisz się na następne. (Za darmo!)
Pobieraj darmowe porady o skutercznym marketingu na eMail.

Adres eMail...

Ps: Jak masz na imię?

Imię...

Dziękujemy!

Twój adres został dodany do naszej bazy!

Podobne tematy

• Jak zrobić logo?
• Logo lego, czyli logo dla dzieci.

Owocna dyskusja

Bądź pierwszym, który rozwinie ten temat.

Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.

Nazywam się... Mój adres e-mail to... Moja strona www to...

Chcę powiedzieć, że...

Tak, poinformuj mnie mailem, gdy pojawi się odpowiedź.

• ZGŁOŚ UWAGĘ
  UDZIEL WSPARCIA
  
  Kliknij tutaj!

Wskazówki do komentarzy:
Zawsze cieszą nas komentarze i przykłady, które odnoszą się ściśle do komentowanych treści, bądź też zawierają dodatkowe, wzbogacające pierwotny materiał informacje. Staramy się blokować wpisy zawierające obelżywy język lub mające charakter spamu, oraz na bieżąco moderować poziom dyskusji, aby odpowiadał on standardom, które wyznaczamy.

Pomocne sugestie:
1. Pozostawmy to miejsce wolne od reklam.
2. Dyskutujemy o ideach, bez zarzutów osobistych.
3. Nie publikujemy multimediów.

Na górę